Een verzekeraar blijft een verzekeraar en bbiedt dus in principe dekking tegen onzeker voorvallen.
Wanneer aankomende tandartskosten niet langer onzeker zijn (tandarts heeft aangekondigd dat er een paar kronen aan zitten te komen) dan is het natuurlijk logisch, dat een verzekeraar daar “selectie” op toepast. Anders wordt het principe van verzekeren ondergraven en wordt het dus onbetaalbaar (alsof het al niet duur genoeg is).
Wanneer je de discipline kunt opbrengen leg je een potje aan voor onvoorziene uitgaven.
In het voorbeeld van de tandartskostendekking.
Je neemt nu geen of een heel beperkte dekking en de jaarlijkse uitgespaarde premie leg je apart totdat je een voldoende groot bedrag bij elkaar hebt.
In het algemeen ben ik geen voorstander van een tandartskostenverzekering.
Is relatief duur en de dekking blijft altijd beperkt tot bijvoorbeeld een maximum bedrag (van soms € 2.000,==, maar dan heb je al een hele uitgebreide dekking).
Heb je dus een keer een pechjaar met enorme kosten, dan nog krijg je dat jaar maximaal dat hoge bedrag uitgekeerd en de eventuele hogere kosten komen dan alsnog voor eigen rekening. En dan heb je ook al jaren een flinke premie betaald.
Praktijk is (helaas) dat sommigen niet kunnen/willen reserveren voor dat soort onvoorziene uitgaven en dan kan een uitgebreide tandartsdekking uitkomst bieden (is dan eigenlijk een financieringsinstrument).
Heb zelf een redelijk rijke historie qua tandartskosten, maar heb het nog nooit meegemaakt, dat ik 2 jaar op een rij voor de hoofdprijs ging.
Natuurlijk, alles kan, maar wil je je echt helemaal lam betalen om alle risico's in het leven uit te sluiten??