De medische noodzaak (die al dan niet tot een vergoeding gaat leiden) zit in dit voorbeeld helemaal in 1 rit naar het ziekenhuis en retour.
Voor de vervolgbehandelingen die niet direct ed eerste dagen na het zetten en gipsen van de arm plaatsvinden lijkt er mij tijd zat om met een verzekeraar te steggelen over al dan niet recht hebben op een vergoeding.
Die ene rit v.v. zal voor de een een relatief forsere aanslag op de portemonnee zijn dan voor de andere, maar als ik in “the middle of nowhere” mijn arm breek en kan kiezen uit taxivervoer (al dan niet voor eigen rekening) of ik moet mijn schoonmoeder van haar werk zien los te weken om mij even te brengen kies ik zondermeer voor de taxi, want ik wil nu en niet over een halfuurtje weggebracht worden (heeft overigens niets met mijn schoonmoeder te maken, maar dat terzijde).
Daar mag iedereen natuurlijk anders over denken, maar in een acute situatie maal je mijns inziens niet over de polisvoorwaarden van willekeurig welke verzekeraar.
Vandaar mijn praktijk“tip”, pak dan die taxi, zorg dat je spoedig behandeld wordt en regel daarna wat er nog te regelen valt.
M.a.w. de discussie in zo'n situatie over wel of niet vergoed is zuiver academisch en ik ben wat dat betreft even iets praktischer ingesteld.